identyfikatory doi

STUDIO NOA ma możliwość nadawania i rejestracji identyfikatorów DOI z własnym unikalnym prefiksem 10.34916 dla wydawanych publikacji autorskich i zbiorowych.

​

CO TO SĄ IDENTYFIKATORY DOI?

W przypadku publikacji identyfikatory DOI (ang. digital object identifier) to system, który pozwala na rejestrowanie unikalnych w skali światowej identyfikatorów dla plików cyfrowych publikacji, które są dostępne w Internecie. Wykorzystanie DOI pozwala na przypisanie takiemu plikowi stałego oznaczenia, które jest niezależne od jego lokalizacji w sieci, czyli od adresu URL, pod którym taki plik jest w danej chwili dostępny. Aktualność odnośnika skojarzonego z identyfikatorem DOI jest utrzymywana przez wydawcę publikacji naukowej, który zarejestrował taki identyfikator.

Identyfikator DOI składa się z prefiksu i sufiksu oddzielonych ukośnikiem.

Prefiks składa się z cyfry 10, która oznacza, że mamy do czynienia z identyfikatorem DOI i po kropce z unikalnego numeru przydzielonego wydawcy, który rejestruje identyfikatory DOI. Wydawnictwo STUDIO NOA otrzymało numer 34916.

Sufiks jest ciągiem znaków i/lub cyfr, które ustala dla danego pliku wydawca.

Ponieważ podstawowym kryterium, które musi zostać spełnione, aby można było przypisać i aktywować identyfikator DOI jest dostępność pliku on-line, na który ten identyfikator wskazuje, autor publikacji musi określić warunki na jakich udostępnia swój utwór, czyli warunki licencji. STUDIO NOA podobnie jak wielu wydawców na całym świecie korzysta z licencji opracowanych przez organizację non-profit Creative Commons (CC)

​

DLACZEGO WARTO STOSOWAĆ IDENTYFIKATORY DOI?

Zarejestrowanie identyfikatora DOI dla publikacji naukowej sprawia, że otrzymuje ona jednoznaczne oznaczenie, które pozwala na jej lepszą widoczność i dostępność w Internecie. Dotarcie do takich oznaczonych materiałów jest proste, co z kolei wpływa na zwiększenie liczby cytowań w zakresie udzielonej przez autora publikacji licencji CC. Użytkownicy systemu DOI, wykorzystując usługę rozpoznawania identyfikatorów, są w stanie na podstawie identyfikatora obiektu uzyskać podstawowe informacje na jego temat (tzw. metadane) oraz otrzymać aktualny adres pliku w sieci. W przypadku cytowania publikacji w bibliografii lub w przypisach wystarczy wpisać identyfikator DOI zamiast podawać często długi adres URL.